آیا اندوه و ماتم برای حسین(ع) اشتباه است؟

شاید برخی مسیحیان را دیده باشید بر نوحه و ماتمی که بر امام حسین(ع) انجام می‌شود، اشکال می‌گیرند، یا یکی از دلایل خارج‌شدن از اسلام را شادبودن کیش مسیحیت می‌دانند.

در این مقالۀ کوتاه قصد داریم به چند نکته بپردازیم و پیش از آن، این سؤال را مطرح می‌کنیم که آیا اشک‌ریختن برای وقایع تلخ اشتباه است؟

در انجیل دربارۀ عیسی می‌خوانیم:

(۴۱ و چون نزدیک شده، شهر را نظاره کرد بر آن گریان گشته، ۴۲ گفت: «اگر تو نیز می‌دانستی هم در این زمان خود، آنچه باعث سلامتی تو می‌شد، لکن الحال از چشمان تو پنهان گشته است. ۴۳ زیرا ایامی بر تو می‌آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده، از هر جانب محاصره خواهند نمود. ۴۴ و تو را و فرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکند و در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت؛ زیرا که ایام تفقد خود را ندانستی). [لوقا، فصل ۱۹]

این عیسی است؛ همانی که مسیحیان ادعای ایمان به او را دارند، او حتی برای یکی از مردگان نیز گریست:

(۳۳ عیسی چون او را گریان دید و یهودیان را هم که با او آمده بودند گریان یافت، در روح خود به‌شدت مکدر شده، مضطرب گشت. ۳۴ و گفت: «او را کجا گذارده‌اید؟» به او گفتند: «ای آقا بیا و ببین.» ۳۵ عیسی بگریست). [یوحنا، فصل ۱۱]

یا دربارۀ الیشع(ع) یکی دیگر از انبیای خدا می‌خوانیم:

(۱۰ و اَلِیشَع وی را گفت: «برو و او را بگو: البته شفا توانی یافت؛ لیکن خداوند مرا اعلام نموده است که هرآینه او خواهد مُرد.» ۱۱ و چشم خود را خیره ساخته، بر وی نگریست تا خجل گردید. پس مرد خدا بگریست. ۱۲ و حَزائیل گفت: «آقایم چرا گریه می‌کند؟» او جواب داد: «چون‌که ضرری را که تو به بنی‌اسرائیل خواهی رسانید، می‌دانم؛ قلعه‌های ایشان را آتش خواهی زد و جوانان ایشان را به شمشیر خواهی کشت و اطفال ایشان را خُرد خواهی نمود و حامله‌های ایشان را شکم پاره خواهی کرد.»). [دوم پادشاهان، فصل ۸].

و آیا آنچه را داوود(ع) انجام داد، نخوانده‌اید:

(۱۱ آنگاه داوود جامۀ خود را گرفته، آن را درید و تمامی کسانی که همراهش بودند، چنین کردند. ۱۲ و برای شائول و پسرش، یوناتان، و برای قوم خداوند و خاندان اسرائیل ماتم گرفتند و گریه کردند، و تا شام روزه داشتند؛ زیراکه به دم شمشیر افتاده بودند). [دوم سموئیل، فصل ۱]

و آیا خدا، عمل بنی‌اسرائیل در ماتم و نوحه‌گری برای موسی را مذمت فرمود؟ هرگز!

(۸ و بنی‌اسرائیل برای موسی در عربات موآب سی روز ماتم گرفتند. پس روزهای ماتم و نوحه‌گری برای موسی سپری گشت. ۹ و یوشع بن نون از روح حکمت مملو بود؛ چون‌که موسی دست‌های خود را بر او نهاده بود. و بنی‌اسرائیل او را اطاعت نمودند، و برحسب آنچه خداوند به موسی امر فرموده بود، عمل کردند). [تثنیه ۳۴]

پس به مسیحیانی که بدون هیچ دلیلی از کتاب مقدس بر گریه و نوحه بر امام حسین(ع) اشکال می‌گیرند، می‌گوییم شما هیچ دلیلی از کتاب مقدس در مذمت گریه و نوحه ندارید، و او شخصیت عظیمی است که در کتاب مقدس ذکرش آمده است و یکی از خلفای خداست که حقانیتش با قانون ثابت شناخت فرستادگان و تأیید خدا ثابت شده است؛ پس چگونه می‌توان به‌موجب شهادت مظلومانه او اندوهناک نبود و در ظلم‌های عظیمی که بر او رفت تفکر نکرد؟

(۲ رفتن به خانۀ ماتم از رفتن به خانۀ ضیافت بهتر است؛ زیراکه این آخرت همۀ مردمان است و زندگان این را در دل خود می‌نهند. ۳ حزن از خنده بهتر است؛ زیراکه از غمگینی صورت، دل اصلاح می‌شود. ۴ دل حکیمان در خانۀ ماتم است و دل احمقان در خانۀ شادمانی). [جامعه، فصل ۷]