احمد الحسن همچون یحیی و عیسی دلیل میآورد
چکیده
در مقالۀ پیشین مشخص شد که عیسی نمیتواند مصداق شخصیت منجی در آخرالزمان باشد و بیان شد که منجی، امروز با قانون شناخت آمده است و به تأکیداتی احتجاج کرده که در کتاب مقدس در رابطه با او آمده است، و بیان شد که از عراق آمده است و نامش احمد است؛ به امید خدا در این هفته و هفتههای آینده چنانچه وعده دادیم، به دلایل حقانیت احمدالحسن خواهیم پرداخت.
بهطور مختصر احمدالحسن با قانون شناخت حجتهای الهی بر طبق عهدین آمده است؛ یعنی نص، علم و حکمت و نیز دعوت به حاکمیت الهی.
اما کدام نصوص در کتاب مقدس به او اشاره دارد؟
او برۀ قائم یا همان شیری از سبط یهودا در رؤیای یوحناست؛ برای اینکه درک بهتری از شخصیت او داشته باشیم نخست مقدمهای را تقدیم میکنیم:
در رؤیای یوحنا، باب چهارم با شخصیت تختنشین و 24شیخ یا پیر در اطراف تختنشین روبهرو میشویم (ر.ک، مکاشفه 4: 2- 4)، و در باب پنجم از همین رؤیا میبینیم که بره یا شیری از سبط یهودا، استحقاق این را دارد که کتاب را بگیرد و مهرها را بگشاید (ر.ک، مکاشفه 5: 1- 7)، احمدالحسن در این رابطه تبیین فرمودند:
«و آن کسی که بر تخت نشسته، همان کسی است که بر رؤیا تسلّط دارد و در رؤیا روشن است که مقام این شخص از همه برتر و جایگاهش والاتر است؛ و همان طور که در رؤیا روشن است، این بیستوچهار شیخ نشسته بر تختها، نزدیکترین افراد موجود در رؤیا ـاز جهت جایگاهـ نسبت به آن شخصی هستند که بر تخت نشسته است.
بنابراین برۀ ذبحشده از آن کسی که بر تخت نشسته، برتر نیست و از بیستوچهار شیخ نیز برتر نیست؛ با اینکه ما در رؤیا میبینیم که او همان کسی است که این شایستگی را دارد که کتاب را بگیرد و مهرها را بگشاید. پس چطور فقط او این شایستگی را دارد که کتاب را بگیرد و نه دیگران؛ در حالی که آنان از او نزدیکتر و برتر هستند؟!
در نتیجه باید برۀ ذبح شده، بهطور رمزگونه اشاره به یکی از بیستوچهار شیخ داشته باشد.» [سیزدهمین حواری]
در نتیجه پرواضح است که بره و شیر، رمزی برای یکی از 24 شیخ یا پیر است. احمدالحسن شخصیت تختنشین و 24شیخ را تبیین کرده و فرمودند: «کسی که بر تخت نشسته است محمد رسول خدا(ص) است و بیستوچهار شیخ که به دور او نشستهاند، همان خلفای خدا بر زمین (ائمه و مهدیین) هستند که رسول خدا در وصیت مقدسش ذکر نموده است.» [سیزدهمین حواری]
در نتیجه آنان همان خلفای خدا بر زمین (12امام و 12مهدی) هستند و بره یکی از آن 24شیخ است، و او همان «احمد» یا مهدی اول در وصیت پیامبر اسلام است؛ کسی که در رؤیای یوحنا در وصفش میخوانیم:
«و یکی از آن پیران به من میگوید: «گریان مباش! اینک آن شیری که از سبط یهودا و ریشۀ داود است، غالب آمده است تا کتاب و هفت مهرش را بگشاید.»» [مکاشفه 5:5]. «مهدی اول» از سبط یهوداست، در این رابطه احمدالحسن فرمود: «او از سِبط یهوداست؛ زیرا مادر او از بنیاسرائیل (نرجس) مادر امام مهدی(ع) است.» [نامۀ هدایت]
همچنین آمده است:
«و دیدم در میان تخت و چهار حیوان و در وسط پیران، برهای چون ذبحشده ایستاده است و هفت شاخ و هفت چشم دارد که هفت روح خدایند که به تمامی جهان فرستاده میشوند.» [مکاشفه 5: 6]. احمدالحسن تبیین فرمود: «...و او هفت شاخ و هفت چشم دارد که آنها چهارده معصوم هستند، محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان علیهمالسلام... .» [نامۀ هدایت]
همچنین آمده است:
«سپس نگاه انداختم و اینک بره، بر کوه صهیون ایستاده بود و با وی صدوچهلوچهار هزار نفر هستند، که اسم پدر او بر پیشانیشان نوشته بود.» [مکاشفه 14: 1]
احمدالحسن فرمود: «آنکه انصار پدرش را گرد میآورد چه کسی غیر از اولین مؤمنان از نسل امام مهدی(ع) است؟!!» [نامۀ هدایت]
اما این شخصیت همان شخصیتِ «سوار بر اسب سفید»، در مکاشفۀ یوحناست؛ برای مثال در رابطه با بره اشاره شده است که او "ربالارباب و پادشاه پادشاهان" است (ر.ک، مکاشفه 17: 14) و در ارتباط با «سوارشونده بر اسب سفید» میخوانیم: «و بر لباس و ران او نامی مرقوم است؛ یعنی «پادشاه پادشاهان و ربالارباب».» [مکاشفه 19: 16]
بنابراین «اسبسوار» همان «احمد» است؛ اما چه شواهد دیگری برای اثبات این قضیه وجود دارد که اسبسوار یا بره، همان احمد یا احمدالحسن است؟ طبق ترجمۀ نسخۀ عربی مسیحیان میخوانیم:
«و دیدم آسمان را گشوده و ناگاه اسبی سفید که سوارش امین و صادق خوانده میشود و به عدل داوری و جنگ مینماید.» (مکاشفه ۱۹: ۱۱).
«صادق الامین» لقبی است که احمدالحسن را با آن خطاب میکردند.
همچنین در کتاب إشعیا در رابطه با منجی میخوانیم:
«۳ و مرا گفت: ای اسرائیل تو بندۀ من هستی که از تو خویشتن را تمجید نمودهام! ۸ خداوند چنین میگوید: ... ۹ و به اسیران بگویی: بیرون روید و به آنانی که در ظلمتاند خویشتن را ظاهر سازید. و ایشان در راهها خواهند چرید و مرتعهای ایشان بر همۀ صحراهای کوهی خواهد بود. ۱۰ گرسنه و تشنه نخواهند بود و حرارت و آفتاب به ایشان ضرر نخواهد رسانید؛ زیرا آنکه بر ایشان ترحّم دارد ایشان را هدایت خواهد کرد و نزد چشمههای آب ایشان را رهبری خواهد نمود.»[اشعیا، باب 49]
این رهبر، یعنی «اسرائیل»، بره است: «۱۶ و دیگر هرگز گرسنه و تشنه نخواهند شد و آفتاب و هیچ گرما بر ایشان نخواهد رسید. ۱۷ زیرا برهای که در میان تخت است، شبان ایشان خواهد بود و به چشمههای آب حیات، ایشان را راهنمایی خواهد نمود ...» [مکاشفه، باب 7]؛ جالب است که بدانید «اسرائیل» کنیۀ احمدالحسن است.
به امید خدا در مقالۀ بعدی متوجه خواهید شد که طبق کتاب مقدس بره یا احمدالحسن، از بصرۀ عراق میآید.