مشتی از خروار؛ نقد و بررسی کلمات ناصر مکارم شیرازی درباره شخص مصلوب

 پیش‌گفتار

در بخش پیشین مشخص شد که ناصر مکارم شیرازی در مواجهۀ علمی در قضیه مصلوب نشدن عیسی علیه‌السلام به اناجیلی اشاره می‌کند و از بین آنها نام انجیل بَرنابا را برای نمونه می‌آورد و به آن استدلال می‌کند! درحالی‌که همان‌طور که تقدیم شد، هیچ سندیت تاریخی برای آن وجود ندارد! شایسته بود او به سند تاریخی کشف‌شده‌ در مصر - که تاریخ آن برای اوایل قرن سوم و سالیان طولانی پیش از اسلام و قرآن است - اشاره می‌کرد که نامش انجیل یهوداست! در قسمت پیشین به بخشی از هم‌خوانی انجیل یهودا با کتاب مقدس و روایات اسلامی پرداخته شد؛ و در این قسمت، دلایل بیشتری از هم‌خوانی انجیل یهودا با کتاب مقدس و روایات اسلامی تقدیم می‌شود.

 یهودای مصلوب؛ نه از قوم عیسی، نه از اهل زمان او

انجیل یهودا:

در آن می‌بینیم که یهودا در گفت‌وگوی خود با عیسی (ع) به این موضوع اشاره می‌کند که از اهل آن زمان نیست؛ بلکه برای زمان دیگری است:

«و هنگامی که آن را شنید، یهودا به او گفت: من چه خیری را حاصل کردم؟ چراکه تو کسی هستی که مرا از آن نسل دور ساختی.»[1]

علت این دور ساختن، دعای عیسی (ع) بود.

کتاب مقدس:

در آن می‌خوانیم که پادشاهی فردِ به صلیب کشیده شده در آن زمان نبود و این خود نشان می‌دهد که او تنها برای انجام مأموریتی که همان مصلوب شدن به‌جای عیسی علیه‌السلام است، به زمین آمده بود:

«عیسی [شبیه‌عیسی] جواب داد که «پادشاهی من از این جهان نیست. اگر پادشاهی من از این جهان می‌بود، خدام من جنگ می‌کردند تا به یهود تسلیم نشوم. لیکن اکنون پادشاهی من از این جهان نیست.» * پیلاطس به او گفت: «مگر تو پادشاه هستی؟» عیسی جواب داد: "تو می‌گویی که من پادشاه هستم. از این جهت من متولد شدم و به‌جهت این در جهان آمدم تا به راستی شهادت دهم، و هرکه از راستی است سخن مرا می‌شنود."»[2]

روایت:

«فضل‌بن شاذان از موسی‌بن سعدان از عبدالله‌بن قاسم حضرمی از ابوسعید خراسانی روایت می‌کند: به ابوعبدالله امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: به چه دلیلی قائم به این نام نامیده شده است؟ ایشان فرمود:

"به این دلیل که پس از مردنش، به پا می‌خیزد. او به امر بزرگی به پا می‌خیزد؛ به دستور خدای سبحان به پا می‌خیزد."»[3]

 نسل فرد مصلوب

انجیل یهودا:

بر پایۀ انجیل یهودا، یهودای مصلوب، دارای نسل است:

«و یهودا گفت: ای آقا، آیا ممکن است نسل من تحت سلطۀ حکام قرار گیرد؟»[4]

کتاب مقدس:

متونی که در پیشگویی فصل ۵۳ از کتاب اشعیا دربارۀ مصلوب وجود دارد، اثبات‌کنندﮤ این است که مصلوب دارای نسل است:

«از ظلم و از داوری گرفته شد. و از نسل او که تفکر نمود که او از زمین زندگان منقطع شد و به‌جهت گناه قوم من مضروب گردید؟ و قبر او را با شریران تعیین نمودند و بعد از مردنش با دولتمندان. هرچند هیچ ظلم نکرد و در دهان وی حیله‌ای نبود. امّا خداوند را پسند آمد که او را مضروب نموده، به دردها مبتلا سازد. چون جان او را قربانی گناه ساخت، آنگاه نسلی را خواهد دید و عمر او دراز خواهد شد و مسرّت خداوند در دست او میسّر خواهد بود.»[5]

روایات:

امام صادق (ع) فرمودند:

«... بعد از قائم يازده مهدی از فرزندان حسين (ع) خواهند بود...»[6]

 یهودای مصلوب، احمد

انجیل یهودا:

همان‌طور که در قسمت پیشین تقدیم شد، نام فرد به صلیب کشیده شده، «یهودا»ست که در عربی به معنای حمد یا احمد است:

«و هنگامی که آن را شنید، یهودا به او گفت: ....» یا «و یهودا گفت: ای آقا...»[7]

کتاب مقدس:

«آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آن وقت، جمیع طوایف زمین، سینه‌زنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان، با قوت و جلال عظیم می‌آید.»[8]

شروع فعالیتِ آتشفشان ایسلند در سال ۲۰۱۰ میلادی، موجب خسارت‌های زیادی ازجمله لغو بسیاری از پروازها مخصوصاً در اروپا شد؛ نحوۀ پراکندگیِ دود حاصل از آن، در مقطعی از زمان چنان بود که نامِ «احمد» را در آسمان تشکیل داد.

دکتر علاء سالم در کتابِ «احمد موعود، وعده‌گاه رسالت‌های آسمانی و کشتی نجات برگزیدگان» در بخشی با عنوانِ «آمدنِ پسرِ انسان بر ابرها»، علاوه بر درجِ تصویری که در اینجا می‌بینید، چنین می‌نویسد: «احمد همان فردی است که بر ابر می‌آید. آیا واضح‌تر از این‌که آسمان، او را با ابرهایی از دود نوشته است؟!»[9]

روایات:

حضرت محمد (ص) دربارۀ سیزدهمین جانشین خود یعنی مهدی اول می‌فرمایند:

«سه نام دارد ؛ نامی هم‌نام من و نام پدرم؛ او عبدالله و احمد و مهدی است. او اولین مومنان است.»[10]

 مظلومیت یهودای مصلوب

انجیل یهودا:

«در آینده از سوی نسل‌های دیگر مورد لعنت واقع خواهی شد ـ‌ لیکن تو برای پادشاهی بر آنان بازخواهی گشت.»[11]

کتاب مقدس:

«خداوند که ولّی و قدّوس اسرائیل می‌باشد، به او که نزد مردم محقّر و نزد امّت‌ها مکروه و بندﮤ حاکمان است، چنین می‌گوید: پادشاهان دیده برپا خواهند شد و سروران سجده خواهند نمود، به‌سبب خداوند که امین است و قدّوس اسرائیل که تو را برگزیده است.»[12]

روایات:

در حدیثی امام صادق (ع) فرمودند:

«هنگامی‌که درفش حق برافراشته می‌گردد، شرق و غرب آن را لعن می‌کنند! [تا این‌که علت را این‌گونه توضیح فرمودند:] «برای این‌که شخصی از اهل‌بیت امام قبل از امام به‌سوی آنها می‌آید.»[13]

یهودای مصلوب سیزدهمین است

انجیل یهودا:

عیسی (ع) به یهودای مصلوب می‌گوید:

«تو سیزدهمین خواهی بود.»[14]

کتاب مقدس:

در مکاشفۀ یوحنا می‌خوانیم:

«فی‌الفور در روح شدم و دیدم که تختی در آسمان قائم است و بر آن تخت نشیننده‌ای. و آن نشیننده، در صورت، مانند سنگ یشم و عقیق است و قوس قزحی در گرد تخت که به منظر شباهت به زمرد دارد و گرداگرد تخت، بیست ‌و چهار تخت است؛ و بر آن تخت‌ها بیست‌ و چهار پیر که جامه‌ای سفید در بر دارند، نشسته دیدم و بر سر ایشان تاج‌های زرین.»[15]

و همچنین:

«و دیدم در میان تخت و چهار حیوان و در وسط پیران، بره‌ای چون ذبح‌شده ایستاده است و هفت شاخ و هفت چشم دارد که هفت روح خدایند که به تمامی جهان فرستاده می‌شوند. * پس آمد و کتاب را از دست راست تخت‌نشین گرفته است.»[16]

دکتر علاء السالم می‌گوید:

«همچنین اگر ما آن شیخ نشسته بر تخت (محمد ص) را به بیست‌وچهار شیخ (آل‌محمد ع) اضافه کنیم، جمع عددشان ۲۵ شیخ می‌شود؛ پس وسط عددشان همان شیخ سیزدهم خواهد بود و او برﮤ قائم است، در جمله‌ای که یوحنا ذکر کرد: «... و دیدم در میان تخت و چهار حیوان و در وسط پیران، بره‌ای چون ذبح‌شده ایستاده است".»[17]

روایات:

پیامبر خدا، حضرت محمد (ص) دربارﮤ بیست ‌و چهار جانشین بعد از خود فرمودند:

«ای علی بعد از من دوازده امام و بعد از آنان دوازده مهدی خواهد بود [تا این‌که دربارﮤ سیزدهمین جانشین خود یعنی مهدی اول می‌فرمایند:] سه نام دارد؛ نامی هم‌نام من و نام پدرم؛ او عبدالله و احمد و مهدی است. او اولین مؤمنان است.»[18]

 در پایان

آنچه مرا بر آن داشت تا در این مجموعه، به برکت علم سید احمدالحسن، پاسخ ناصر مکارم شیرازی را بنویسم، این بود که وی، بی‌آن‌که بهره‌ای از دانشِ الهی داشته باشد، کوشید شخصیت مقدس فرد به‌صلیب‌کشیده‌شده را شیطانی‌ چون یهودای اسخریوطی معرفی کند؛ آن هم بی‌آن‌که حتی یک دلیلِ استوار برای ادعای خود اقامه کند. در این مسیر به هر دری زد و هرچه بیشتر کوشید، بیش از پیش در منجلابِ نادانی فرو رفت. باور دارم پژوهشگران منصف با خواندن این مطالب درخواهند یافت که چرا دعوت مبارک یمانی آل‌محمد(ع) از سوی ناصر مکارم شیرازی و هم‌قطارانش تکذیب شده است.

همچنین خدا را سپاس که این مجموعه فرصتی شد تا اندکی به هم‌خوانی بخش‌هایی از «انجیلِ یهودا» - که سید احمدالحسن نقل کرده است - با متون کتاب مقدس و روایات شیعی پرداخته شود. امید دارم خداوند این اندک را بپذیرد و فزونی بخشد؛ که او اندک را بسیار و بسیار را اندک می‌گرداند. ستایش، مخصوص خدای یکتای پاک است.